Rok Jubileuszowy 2025

„Daj mi duszę, resztę zabierz”

Szczegóły

SAMOTNY PIELGRZYM

Pieszo po zbawienie

O mnie

Pielgrzymowanie powinno być aktem dobrowolnym i bezinteresownym, dzięki któremu człowiek porzuca swoje dotychczasowe życie, swoich przyjaciół, swoje nawyki i zwyczaje i zapiera się sam ze sobą. Pielgrzymuje w duchu religijnym do sanktuarium, lub innego miejsca świętego, pielgrzymuje godzinami, dniami, tygodniami by tam spędzić czasami tylko godzinę. To jest cała tajemnica pielgrzymki. Pielgrzymka wiele nas uczy, mamy czas na refleksję, przemyślenia, modlitwę. To wszystko rodzi w nas innego człowieka. Pielgrzymka powoduje w nas porzucenie dotychczasowego życia często życia skaleczonego i próżnego. Trud pielgrzymi pozwala nam poznać lepiej samego siebie i Boga. Hartuje w nas panowanie nad zmysłami, głodem, bólem, trudem i niedogodnościami. Kto chce pielgrzymować musi wziąć swój konkretny krzyż i iść.

Pielgrzymka uczy nas przyjmowania darów. Wszystko, co otrzymujemy, jest darem, pielgrzymka również jest wielkim darem. Nieustanna modlitwa rodzi możliwość działania w nas Boga. Niespodziewanie pojawiają się w naszym sercu i głowie pomysły, zamiary, wyzwania czyli wola samego Boga. Bóg każdemu dał inne zadanie na tej ziemi, inne talenty i łaski. Pielgrzymka pozwala to zobaczyć.

Pielgrzymka to nie tylko pokonanie drogi, ale przede wszystkim podróż w głąb samego siebie. Obiecuję Ci jeśli raz zaczniesz pielgrzymować będziesz czekał z utęsknieniem na kolejny raz.

Kto nie spróbuje niech już żałuje.

Bądź gotów na zmiany, bo pielgrzymowanie zmieni twoje dotychczasowe życie na różny sposób wcale nie łatwiejszy ale na pewno lepszy. Jeśli boisz się boskich zmian, zostań w domu.